1

.

ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ: "Ο πρώην μου με ΒΙΑΖΕ"

pistepseto.net.jpg
Στη διάρκεια της σχέσης μας, ο πρώην φίλος μου με βίασε.


Χωρίς να υπεισέλθω σε περιττές λεπτομέρειες, με την πάροδο του χρόνου αποφάσισε ότι του άρεσε περισσότερο να με πηδάει, παρά να σέβεται το εάν δίνω, ή όχι, τη συγκατάθεσή μου. Όσο ντροπιαστικό κι αν το βρίσκω που το λέω εκ των υστέρων, τελικά έκρινα ότι εάν κυριολεκτικά δεν έλεγα «όχι», τότε τεχνικά είχε τη συγκατάθεσή μου και δεν χρειαζόταν πια να αντιμετωπίσω τη δυσάρεστη αλήθεια ότι το αγόρι μου, ουσιαστικά, με βίαζε.

Η λέξη «ουσιαστικά» είναι σημαντική εδώ, επειδή για πολύ καιρό δεν μπορούσα να χρησιμοποιήσω τη λέξη βιασμός, μεμονωμένα, για να περιγράψω τι συνέβαινε, χωρίς κάποιο επίρρημα που θα ελάφραινε το έγκλημα: ουσιαστικά, βασικά, κατά κάποιον
τρόπο, σχεδόν. Τα εξάντλησα όλα, μέχρι που πίστεψα τις μαλακίες μου. Γνώριζα τον ορισμό του βιασμού. Φυσικά και τον γνώριζα. Απλώς, προσπάθησα να πείσω τον εαυτό μου ότι δεν τον ήξερα. Και ήταν ευκολότερο από ότι θα πίστευε κανείς.

Κάθε φορά που ο φίλος μου με βίαζε, εκτός από το αίσθημα του σοκ, τίποτα στην πραγματικότητα δεν φαινόταν διαφορετικό σωματικά, συγκριτικά με το συνηθισμένο σεξ. Με συγκατάθεση ή χωρίς, το να σε πηδάει το αγόρι σου έχει την αίσθηση του να σε πηδάει το αγόρι σου. Ναι, είπα όχι. Ναι, με αγνόησε. Επανειλημμένα. Αλλά, ενώ ψυχολογικά ήταν άβολο, ποτέ δεν ήταν βίαιο. Δεν ήταν καθόλου σαν αυτό που θα «περίμενε» κανείς να είναι ο βιασμός. Δεν μου άφηνε μελανιές. Μετά το γεγονός, έμενα να κρατάω αγκαλιά τον βιαστή μου καθώς έκλαιγε. Όταν είσαι ερωτευμένη με τον βιαστή σου, οι σκέψεις για να τον καταγγείλουν θα μπουν στο μυαλό σου. Αλλά σε μένα, οι σκέψεις δεν παρέμεναν για πολύ. Αυτός ο άνδρας είχε προδώσει την εμπιστοσύνη μου, με έναν τρόπο που στο παρελθόν θα
μου ήταν αδιανόητος, αλλά το ότι το μετάνιωνε φαινόταν τόσο αληθινό. Μου υποσχέθηκε ότι δεν θα το έκανε ξανά και τον πίστεψα. Και με αυτό τον στρεβλό τρόπο σκέψης επικεντρώθηκα σε άλλα υπέροχα πράγματα που είχε η σχέση μας. Μέχρι την επόμενη φορά. Τότε μου υποσχέθηκε και πάλι ότι θα άλλαζε. Και τον πίστεψα ξανά.

Δεν πήγα ποτέ στην αστυνομία και για πολύ καιρό δεν το είπα σε κανέναν, παρόλο που τώρα έχει αλλάξει η κατάσταση. Απλά τον συγχώρεσα πιστεύοντας τον τυφλά και επειδή ήλπιζα απελπισμένα. Ναι με είχε πληγώσει αλλά εξακολουθούσα να νοιάζομαι βαθιά και δεν ήθελα να έχει μπλεξίματα. Μπορούσε να χάσει τη δουλειά του. Είπα στον εαυτό μου ότι μπορούσα να του καταστρέψω όλη του τη ζωή. Είχε επιλέξει να διαπράξει ένα έγκλημα, αλλά, βαθιά μέσα μου, ένιωθα ότι εάν τιμωρούνταν θα ήταν δικό μου λάθος. Οι εκφράσεις της μεταμέλειάς του πάντα κατάφερναν να διαλύσουν την επιθυμία μου να τον καταγγείλω.

Τον αγαπούσα.

vice.com